Pracownia na rzecz Wszystkich Istot

Puszcza Białowieska

Formy ochrony przyrody

Puszcza Białowieska to polsko-białoruski kompleks leśny o wybitnej w skali świata wartości przyrodniczej.

Część polska obejmuje obszar ok. 62 tys. ha i podzielona jest na Białowieski Park Narodowy (10,5 tys. ha), rezerwaty przyrody (ok. 12 tys. ha) oraz lasy gospodarcze pozostające w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (ok. 39,5 tys. ha). Dla porównania, cała część białoruska objęta jest parkiem narodowym.

Dzięcioł, jego domem jest Puszcza Białowieska

Znaczenie Puszczy Białowieskiej dla zachowania przyrody w skali światowej podkreśla fakt objęcia tego terenu szeregiem międzynarodowych form ochrony przyrody:

  • Puszcza Białowieska to jedyny w Polsce obiekt przyrodniczy wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Nie ma bowiem w kraju drugiego tak istotnego dla ochrony różnorodności biologicznej miejsca.

  • Puszcza Białowieska to jeden z 10 ustanowionych w Polsce Rezerwatów Biosfery UNESCO, które chronią unikatową przyrodę. Jego celem jest zachowanie różnorodności biologicznej, prowadzenie badań modelowych nad funkcjonowaniem naturalnych ekosystemów leśnych oraz wzrost społecznej świadomości powiązań istniejących pomiędzy różnorodnością ekologiczną i kulturową.

  • Puszcza Białowieska należy do sieci Natura 2000 jako obszar specjalnej ochrony ptaków, specjalny obszar ochrony siedlisk oraz obszar o znaczeniu dla Wspólnoty Europejskiej. Jest miejscem występowania szeregu rzadkich i cennych siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków. Puszcza pełni także kluczową rolę w zachowaniu spójności całej sieci Natura 2000 dzięki biegnącemu tędy korytarzowi eklogicznemu o paneuropejskiej randze.

  • Puszcza Białowieska stanowi międzynarodową ostoję ptaków Important Bird Area (IBA PL046). W ostoi zidentyfikowano 250 gatunków ptaków, z czego 177-180 to gatunki lęgowe. Ostoja jest szczególnie bogata w gniazdujące ptaki drapieżne, sowy i dzięcioły.

Ochrona Puszczy Białowieskiej to nie tylko ochrona żubra czy pomnikowych dębów. To ochrona mozaiki ekosystemów (leśnych, łąkowych, wodnych) ze wszystkimi jej elementami (siedliskami przyrodniczymi i siedliskami gatunków oraz gatunkami roślin, zwierząt, grzybów i porostów) oraz procesami.